List prof. Janusza Daneckiego

W czasie pobytu w Libanie w marcu 2010 roku miałem okazję zapoznać się z działalnością libańskiej Wspólnoty Polskiej. Zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie aktywność niewielkiej stosunkowo grupki przede wszystkim Polek działających na wielu polach. Jest to oczywiście chwalebna współpraca i wzajemna pomoc. Ale jest też działalność kulturalna, w której chętnie uczestniczy cała wspólnota. 

Miałem okazję spotkać się z nią po raz drugi (pierwszy raz w 2006 roku) i za każdym razem widziałem zainteresowanie uczestniczeniem we wszelkich spotkaniach z Polakami. W czasie mojej wizyty w b.r. w Libanie przebywał prezydent Lech Wałęsa, któremu organizowano wspaniałe przyjęcie, a polska Polonia miała w nim znaczący udział.

Jedną z ważnych stron działania Wspólnoty jest publikowanie „Polskich Cedrów” – czasopisma poświęconego życiu Polonii libańskiej i wielu ciekawostkom kulturalnym, społecznym i popularnonaukowym. Jest to przejaw typowego w dzisiejszych czasach umacniania się społeczności lokalnych – w Polsce obserwujemy gwałtownie rosnącą popularność lokalnej prasy i środków przekazu. Dla małych społeczności zagranicą takie publikacje stanowią podstawowy motyw integracji, wymagają jednak niewielkiego wsparcia. Co więcej, od czasu do czasu udaje się wydać również wersję arabską, co ma istotny wpływ na upowszechnianie kultury polskiej w Libanie.

Panie poinformowały mnie, że, niestety, władze polskie noszą się z zamiarem znacznego zredukowania wsparcia finansowego dla Wspólnoty, co oznaczać będzie upadek czasopisma. Uważam, że takie posunięcia są bardzo niedobre, bo nie tylko osłabiają poczucie wspólnotowości, ale również utrudniają kontakty z Polską. Chciałbym zatem gorąco poprzeć starania Wspólnoty Polskiej w Libanie o utrzymanie dotychczasowych form jej finansowania.

Jerzy Danecki 

Centrum Bliskowschodnie

Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej

Katedra Arabistyki i Islamistyki

Uniwersytet Warszawski