W 1230 roku, w okresie patriarchatu Daniela Shamatiego, odnaleziono starą dokumentację, która pozwoliła określić powstanie monasteru na rok 717. Maronicka wspólnota libańska przejęła klasztor w 1766 roku. W klasztorze w Kfifane otwarto wyższą szkołę syryjsko-maronicką. W latach 1808-1874 wykładano tu teologię, filozofię, literaturę i prawo.
Absolwentami są liczni znani zakonnicy, wśród nich bł. o. Nimatullah Kassab Al-Hardini, św. Mar Charbel Makhluf, o. Ammanoi Jmaiel, o. Al-Kefri. Szkoła wznowiła działalność w 1891 roku. W roku 1897 zmieniono kierownictwo, otwarto internat, dwa lata później w klasztorze Kfifane otwarto seminarium. Ten stan trwał do roku 1950. W roku 1977 klasztor znowu stał się siedzibą nowicjatu. W zabytkowym klasztorze znajduje się grobowiec bł. Nimatullaha Kassaba Al-Hardini, spoczywa tu także bogobojny o. Astafan Nami. Monaster posiada małe muzeum oraz izbę pamięci o. Nimatullaha, który przebywał tu przez wiele lat i był wykładowcą w klasztornej szkole wyższej.
Absolwentami są liczni znani zakonnicy, wśród nich bł. o. Nimatullah Kassab Al-Hardini, św. Mar Charbel Makhluf, o. Ammanoi Jmaiel, o. Al-Kefri. Szkoła wznowiła działalność w 1891 roku. W roku 1897 zmieniono kierownictwo, otwarto internat, dwa lata później w klasztorze Kfifane otwarto seminarium. Ten stan trwał do roku 1950. W roku 1977 klasztor znowu stał się siedzibą nowicjatu. W zabytkowym klasztorze znajduje się grobowiec bł. Nimatullaha Kassaba Al-Hardini, spoczywa tu także bogobojny o. Astafan Nami. Monaster posiada małe muzeum oraz izbę pamięci o. Nimatullaha, który przebywał tu przez wiele lat i był wykładowcą w klasztornej szkole wyższej.
Życie i posługa
Józef Kassab urodził się w Hardine (rejon Libanu - Al-Batroun) w 1808 roku jako syn pobożnych maronitów: Giorgiosa Kassaba i Maryem Raad. W latach 1816-1822 uczęszczał do szkoły należącej do libańsko-maronickiej wspólnoty zakonnej w Deir Mar Antonios (klasztor św. Antoniego)
w Hob. W listopadzie 1828 roku wstąpił do klasztoru św. Antoniego w Kozhaya, złożył śluby oraz przyjął imię zakonne Nimatullah, co oznacza w języku arabskim Łaska Boga, Dar Boga. Początkowo uczył się oprawiania ksiąg w klasztornej introligatorni. Wyróżniał się wielką ofiarnością, pracowitością i bogobojnością. 14 listopada w 1830 roku ukończył teologię i otrzymał święcenia kapłańskie. Od 25 grudnia 1833 roku przebywał w Deir Kfifane. Nimatullahowi trzykrotnie powierzano odpowiedzialność za wszystkie zakonne wspólnoty maronickie w Libanie (w latach 1845-1848, 1850-1853, 1856-1858). Ponadto wykładał w wyższych szkołach wspólnot zakonnych maronicko-libańskich, także w klasztorze w Kfifane (dziś zwanym przez pielgrzymów Deir Hardini). Jego uczniem był m.in. Mar Charbel Makhluf (w latach 1853-1858). Doskonale znał język aramejski (syriacki), pisał księgi o tematyce religijnej, rozprawy teologiczne, pisma, a także uczestniczył w drukowaniu świętych ksiąg w drukarniach przyklasztornych. Zmarł w klasztorze św. św. Kabrianosa i Justyna w Kfifane 14 grudnia 1858 roku po długiej i nieuleczalnej chorobie. Kościół wschodni obrządku maronickiego obchodzi jego wspomnienie 14 grudnia.
w Hob. W listopadzie 1828 roku wstąpił do klasztoru św. Antoniego w Kozhaya, złożył śluby oraz przyjął imię zakonne Nimatullah, co oznacza w języku arabskim Łaska Boga, Dar Boga. Początkowo uczył się oprawiania ksiąg w klasztornej introligatorni. Wyróżniał się wielką ofiarnością, pracowitością i bogobojnością. 14 listopada w 1830 roku ukończył teologię i otrzymał święcenia kapłańskie. Od 25 grudnia 1833 roku przebywał w Deir Kfifane. Nimatullahowi trzykrotnie powierzano odpowiedzialność za wszystkie zakonne wspólnoty maronickie w Libanie (w latach 1845-1848, 1850-1853, 1856-1858). Ponadto wykładał w wyższych szkołach wspólnot zakonnych maronicko-libańskich, także w klasztorze w Kfifane (dziś zwanym przez pielgrzymów Deir Hardini). Jego uczniem był m.in. Mar Charbel Makhluf (w latach 1853-1858). Doskonale znał język aramejski (syriacki), pisał księgi o tematyce religijnej, rozprawy teologiczne, pisma, a także uczestniczył w drukowaniu świętych ksiąg w drukarniach przyklasztornych. Zmarł w klasztorze św. św. Kabrianosa i Justyna w Kfifane 14 grudnia 1858 roku po długiej i nieuleczalnej chorobie. Kościół wschodni obrządku maronickiego obchodzi jego wspomnienie 14 grudnia.
opr. A.Z-S
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz